امرالله صالح و انتخاب ناصالح

امرالله صالح، رییس پیشین امنیت ملی و رییس روند سبز، از چهره‌های منتقد حکومت به شمار می‌رفت که همواره در سخنرانی‌ها و پست‌های فیس‌بوکی‌اش، از ارگ انتقاد می‌کرد.

در آخرین مورد نیز یک تیم خاص را متهم به گزینش نمایندگان پارلمان از آدرس ارگ کرد و تیم ارگ نیز در برابر صالح، خاموش ننشست و داکتر فضلی، دستیار ارشد آقای غنی، امرالله خان را چریکی خواند که بدون خریطه فیر می‌کند.

به تازگی و با بازی‌های سریعی که او،در آستانه انتخابات ریاست جمهوری انجام داد،حجم زیادی از نوشته‌ها، تحلیل‌ها و ابراز نظرها در شبکه‌های اجتماهی و رسانه‌ها، به آقای صالح اختصاص داده شد.

انتخاب‌های سیاسی آقای صالح اما، در بسا موارد چندان صالح نبوده است. او یک‌بار از سوی ارگ مامور رسیدگی به دوسیه سقوط شهر قندوز شد که نتایج این گزارش تاکنون‌هم روشن نیست. پس ازآن نیز، آقای صالح به‌عنوان رییس بوردی تعیین شد که قرار بود مقامات ارشد نظامی در ارگان‎های امنیتی را تعیین کند که از آن پست نیز به زودی استعفا داد.

در آخرین مورد اما، امرالله صالح از سوی ارگ برای هدایت رهبری وزارت داخله انتخاب شد. رییس پیشین امنیت ملی افغانستان، با رفتن به وزارت داخله، به یکباره نبرد بی‌امانی را- حداقل در صفحات مجازی- با گروه‌های جنایت پیشه و تبه‌کار، آغاز کرد.

اقدامات آقای صالح، پرده از بسیاری از رازهای پنهان و جریان زیرپوستی شهرکابل برداشت. لیست‌هایی که او از گروه‌های جنایت پیشه، افراد مسلح غیرقانونی و کسانی که امکانات دولتی بدون دلیل در اختیار داشتند، امیدهای تازه ای برای عده‌ای خلق کرد و لشکر فیس‌بوکی آقای صالح نیز در خلق این امید، سهم به‌سزایی داشت.

به تازگی ارگ ریاست جمهوری تایید کرده است که آقای غنی پس از اینکه نتوانست از میان خیل زیادی از رهبران جهادی و جریان‌های سیاسی، برای خود معاونی پیداکند، امرالله صالح را به‌عنوان معاون اول در تیکت خود در نظر گرفته است.

رفتن امرالله صالح از وزارت داخله و ناتمام گذاشتن اقداماتی که آغاز کرده بود با سوالات و  ابهامات زیادی همراه است. خیل زیادی از کاربران شبکه‌های اجتماعی، با انتقاد از او، گفته اند که آقای صالح در وزارت داخله به یک نبرد فیس بوکی تمام عیار با صدها گروه و تیم جنایت پیشه پرداخت اما عملا، او کاری نکرد که از آن بتوان بعنوان یک دستاورد برایش، یاد کرد.

رفتن صالح به معاونیت اول، دقیقا این مساله را در ذهن تداعی می کند که آوردن او در راس یکی از مهمترین ارگان های امنیتی، نه تنها برای نجات این نهاد و نجات جان هزاران سرباز مدافع وطن صورت گرفته بلکه تمام این خیمه‎شب بازی‌ها، تنها و تنها در راستای کمپاین های انتخابات ریاست جمهوری بوده است.

حال سوالات اساسی به آدرس یکی از منتقدان جدی ارگ که به تازگی طعم شیرین تشریفات و مقام را چشیده، مطرح می‌شود.

آقای صالح که رهبری یک جریان سیاسی زیرنام روند سبز افغانستان را دارد، همواره منتقد سیاست های ارگ بوده و بارها هوادارانش را به جاده ها کشانیده است. او همیشه دم از عدالت طلبی و مبارزه با تبعیض زده و در حساس ترین مواقع، موضع گیری‌های تند و احساسی داشته است.

باری آقای صالح پس از حملات مرگبار بر تجمعات مردمی در غرب کابل، گفت که حاضر است جوانان هزاره را برای مقابله با این گونه رویدادها، آموزش های استخباراتی و عملیاتی بدهد چرا که حکومت دیگر توان محافظت از جان شهروندانش را ندارد.

این اقدامات و موضع‌گیری های صالح، با استقبال گسترده ای در میان مردم روبرو شد اما حضور به یکباره او در وزارت داخله، این گمانه را در ذهن بسیاری ها، تقویت کرد که تمامی انتقادات تند و آتشین او، تنها و تنها برای گریز از یک انزوای سیاسی چندساله، بوده است.

اکنون آقای صالح قرار است که در تیکت انتخاباتی محمد اشرف غنی- ناکام ترین رییس جمهوری افغانستان- به‌عنوان معاون اول، قرار گیرد.

او درحالی این پست را قبول کرده است که دیگر رهبران مطرح حزب جمعیت و تاجیکان، همگی راه شان را انتخاب کرده اند.

محمد یونس قانونی، با تیکت صلح و اعتدال معاونیت محمد حنیف اتمر، مشاور پیشین شورای امنیت ملی را پذیرفته و در کنار او، کسانی چون عطا محمد نور، بسم الله محمدی، امیر اسماعیل خان، جنرال جرات و برخی از چهره های مطرح حزب جمعیت حضور دارند.

صلاح الدین ربانی نیز با جمعی از باقی مانده های نه چندان مطرح در حزب جمعیت، با داکتر عبدالله عبدالله توافق کرده اند و بخشی از نیروی سیاسی جامعه تاجیک نیز در کنار احمدولی مسعود باقی مانده اند.

با توجه به اینکه آقای صالح هیچ‏‎گاهی نتوانسته خود را به‎عنوان یک بانک رای و یک چهره مطرح در میان تاجیکان افغانستان، بقبولاند؛ بسیار دشوار خواهد بود که او بتواند از آدرس یکی از بانک های بزرگ قومی رای، برای اشرف غنی کاری انجام دهد.

با این تفاسیر، خیل زیادی از هواداران آقای صالح بر این باورند که او نباید وزارت داخله را ترک می‌کرد و به تیکتی می پیوست که احتمال شکست‌اش بسیار بیشتر از احتمال پیروزی آن است و این اقدام امرالله صالح را یکی از ناصالح ترین اقدامات او قلمداد می‌کنند.